कविता : अविरल यात्रा

- उषा शेरचन

भारी ट्रक छातीमा बोकेर

गुडिरहेछु निरन्तर

लक्ष्यहीन पथिकझैँ

जीवनपथको संग्राममा

शिशरको निर्मम बलात्कारबाट

नाङ्गिएका कलिला आरूका रुखझैँ

निर्वस्त्र युगसँगसँगै

भौतारिँदै छु निरन्तर

आफ्नै मुटुका रस पिउँदै

कालो-कालो चस्माभित्र पनि

-लुक्न सकेनन् आँखाका नानीहरू

नीलो-नीलो दहभित्र पनि

-चल्न सकेनन् दयामा आँधीहरू

हराएका अनुहार खोज्ने क्रममा

आफैं हराएछु बेपत्तासँग

विराएका बाटा पहिल्याउने क्रममा

आफैं रुमल्लिएछु बेहिसाबसँग

सक्छौ भने आएर सान्त्वना देउ

-डढेलोले खाएको मनलाई

सक्छौ भने पुनः जलाइ देउ

- निभिरहेको दियोलाई

लुक्न नखोज त्यसरी

- आफ्नै आँखाहरूबाट

भाग्न नखोज त्यसरी

-आफ्नै छायाहरूबाट

खोजी गर्नेछन् अनन्त अनन्तसम्म

-यी रुझेका परेलाहरूले

पीछा गर्नेछन् अनन्त अनन्तसम्म

-यी थाकेका पैतालाहरूले !