– अमृता प्रितम
आफ्नो पूरा होसहवासमा
लेखिरहेको छु म आज
इच्छापत्र आफ्नै
म मरेपछी,
खङ्ग्राल्नु मेरा कोठा
खोतल्नु हरेक चिज
घरभरि बिना ताल्चाका
मेरा सामान छरिएका छन्
दिनु मेरा सपना,
ती तमाम स्त्रीहरूलाई
जो चुलोचौकादेखी ओछ्यानसम्म
खुम्चिएका छन् आफ्नै दुनियाँमा
हराएका छन् तिनीहरू
जो बर्षौं पहिले भुली सकेका छन् सपना देख्न
बाडिदिनु मेरा हाँसोका खित्काहरू,
वृद्धआश्रमका ती वृद्धहरूमा
जसका सन्तानहरू
अमेरिकाकाका जग्मगाउदा शहरमा हराएका छ्न्
टेवलमाथि हेर्नु,
मेरा केही रङ्गहरू होलान
ती रङ्गहरूले
रङ्गाई दिनु बिधुवाको साडी
जसको श्रीमानको रगतले सीमाना रङ्गिएको छ
झण्डामा लट्पटिएर ऊ हिजो राती सुतेको छ
आँशु मेरो दिनु
ति तमाम शायरहरूलाई
जसको हरेक थोपाहरूबाट हुनेछ गजलको जन्म
यो मेरो बचन भयो
मेरो मान, मेरो पवित्रता
त्यो बेश्याको नाममा गरिदिनु
जो बेच्छे आफ्नो शरीर
छोरी पढाउनलाई
यो देशका एक-एक युवालाई समातेर
लगाई दिनु इन्जेक्सन मेरो आक्रोशको
जसको जरुरत पर्नेछ क्रान्तिका ती दिनहरूमा
पागलपन मेरो,
पर्नेछ्न हिस्सामा ती सुफिहरूको
जो निस्किएका छन्
सबै छोडि ईश्वरको खोजिमा
बस्,
बाँकी बच्यो
मेरो ईर्ष्या
मेरो लालच
मेरो क्रोध
मेरो झुट
मेरो स्वार्थ
यसो गर्नु
यसलाई म सङ्गै जलाईदिनु ।
(नेपाली अनुवाद : सारीकाश्री)
प्रतिक्रिया दिनुहोस