कविता : सवारी

– राजु स्याङ्तान
.
वडा अध्यक्षको निर्दयी डोजरले
आँगनको चिउरी उखेलेपछि
गुहार माग्न सिंहदरबार खोज्दै हिँडेको 
धनबहादुर चेपाङलाई
बबरमहलको खुला रोडमा 
प्रहरीले धकेल्दै भन्यो–
‘सवारी छ’
. 
६ वर्षीया छोरीको 
बलात्कार र हत्यापछि 
रक्ताम्य जामा र पुतली
सबुतका लागि झोलामा बोकेर
न्याय खोज्दै काठमाडौँ आइपुगेका 
नेत्रबहादुर परियारलाई 
कलंकीको आकाशे पुलैपुल
प्रहरीले लखेट्दै भन्यो– 
‘सवारी छ’
.
पोहोर दाइजो नल्याएको निउमा 
जिउँदै जलाएर मार्यो धनीरामकी बेटी 
यसपालि विदेशबाट 
बाकसमा आयो धनीरामकै बेटा 
त्यही बाकस माथि टाउको ठोकेर 
रोइरहेका धनीराम मुसहरलाई
विमानस्थलबाट लखेट्दै प्रहरीले भन्यो– 
‘सवारी छ’
.
समुद्रपारीको अनाम सहरबाट
बुर्काभित्र गर्भ बोकेर
मानसिक सन्तुलन गुमाई 
अरबी भाषा बोल्दै विमानस्थल ओर्लिएकी 
मसिनीमाया लिम्बुको 
चुल्ठोमा समाउँदै प्रहरीले भन्यो–
‘सवारी छ’
.
देशले ‘हाइब्रिड’ बीउ रोपेर गरिबी फलायो
गुन्जमान महर्जनले पसिना रोपेर धनियाँ फलायो
त्यही धनियाँ खर्पनभरी बोकेर
सहर झरिरहेका गुन्जमानलाई 
बागमतीको किनारैकिनार लखेट्दै प्रहरीले भन्यो 
‘सवारी छ’
.
तामाकोशीको तिरैतिर
जुटको बोरा फाटिन्जेल 
ढाडको छाला खुईलिन्जेल 
ढुंगाको भारी बोक्दाबोक्दै
क्षयरोगले निख्रिएको शरीर लिएर
एक झल्को श्रीपेच हेर्ने रहरले 
नारायणहिटी पुगेका बिकमान थामीलाई 
ठमेलतिर लखेट्दै प्रहरीले भन्यो 
‘सवारी छ’
.
देशमा गणतन्त्र आयो भन्दै
पिपा बाजेले बनाएको दरबारमा
अब त बाजेको पनि नाम लेखियो ठानेर 
टोटोलाको फूल निधारमा टाँसी
डाँडाको छ्योर्तेन तीन फन्को घुम्दै 
खुसीले डम्फू बजाउँदै बजाउँदै 
टुँडिखेल आइपुगेका सुर्जेमान तामाङलाई 
घोक्रेठ्याक लगाउँदै प्रहरीले भन्यो 
‘सवारी छ’
.
सहरमा रातदिन सवारी छ
सहरमा साँझबिहान सवारी छ
कहिले महामहिमको सवारी 
कहिले सम्माननीयको सवारी 
कहिले माननीयको सवारी 
कहिले पुजनीयको सवारी
यताबाट उता सवारी 
उताबाट यता सवारी 
.
तर, देश 
युगौंदेखि 
जहाँको त्यहीँ छ
०००

(कान्तिपुर कोसेलीबाट)